شهید

تفاوت فرهنگ جنگ ایران و آمریکا

حسن باقری: آمریکا اومد برای این‌که ایران رو بترسونه، یه چندتا ناو داره دیگه، یه هم، آمریکا یعنی ارتشش، اومد هی این ناوها رو عقب برد، جلو آوُرد، چپش برد، راستش برد، دید نه اصلاً تو ایران مثل این‌که کسی اصلاً خبردار هم نشد که مثل این‌که 4 تا ناوی هست که این‌ور اون‌ور بردنش. بعد دید دیگه فایده نداره، بعد اومد یه‌سری نیروی واکنش درست کرد، واکنش سریع، هی آوُرد این‌ها رو از شهر پیاده کرد، سوار هواپیما کرد، سوار آب کرد، پیاده کرد، دید نه بابا مثل این‌که اصلاً کسی گوشش به این حرف‌ها بدهکار نیست، کسی نمی‌ترسه از این قضایا تو ایران. الان ناوهای آمریکا، از تو بندر چابهار با دوربین دیده می‌شه. یعنی انقدر نزدیکه، می‌گه این هواپیماهای آمریکایی که از روی ناو بلند می‌شه یه دور که می‌زنه میاد گوشه ایران، همین یه دور کوچیک که می‌زنه. ولی اصلاً کسی گوشش بدهکار این حرف‌ها نیست، چرا؟! چون فرهنگ دو تا فرهنگه. یه فرهنگی که فرهنگ زوره، فرهنگ ابزاره، اون‌ها قبول دارند و یه فرهنگ، فرهنگ ایدئولوژیه که ما قبول داریم. اسرائیل رو موقعی که ما بهش می‌گیم که اسرائیل باید از بین برود ما با توجه به همین بسیج و به همین مردم می‌گیم، اما اسرائیل موقعی که می‌خواد جواب ما رو بده، میاد رو حساب توپ و تانکش جواب ما رو می‌ده. چی می‌گه، می‌گه اگر که. [شخصی وارد قرارگاه می‌شود: سلام‌علیکم] سلام‌علیکم. می‌گه اگر که ایرانی‌ها نمی‌دونم از شط‌العرب بگذرند، بخوان بیان طرف اسرائیل، ما هواپیماهامون رو می‌فرستیم وسط راه ایرانی‌ها رو مثلاً نابودشون می‌کنیم. اون بقیه‌شون هم که می‌مونند برگردن برن برای بقیه خبر بدن که مثلاً چی. دیگه نمی‌دونه که مثلاً همین بسیجی‌های ما با آر.پی.چی و کِلاشینکف هواپیما می‌زنند که اون‌وقت بقیه هواپیمایی که می‌مونه برن خبر بدن که مثلاً چی شده. این فکر کرده که مثلاً یه 300-200 تا هواپیما راه انداخت اومد مثلاً ما همه می‌گیم که اوه‌، اوه، ‌اوه! عجب هواپیمایی! برگردیم. دیگه نمی‌دونه فرهنگ یه فرهنگه دیگه‌ایه. یه روز بچه‌ها تعریف می‌کردند می‌گفتند هلی‌کوپتر داشته می‌اومده، این مثلاً بسیجیه آر.پی.جی‌اش رو آماده کرده که بزنه، بعد به بغل‌دستی هم می‌گفته که پیف‌پاف آماده است یا نه که مثلاً آرم سپاه رو بزنیم روش. [خنده جمع] این دیگه نمی‌دونه که تو ذهن این کسی که این‌ور داره می‌جنگه، اصلاً اون ‌چیزهایی که تو ذهن اون‌وریه اون‌ها نیست! یعنی یه‌چیز. اون‌وریا دنبال نمی‌دونم مرخصی و دنبال حقوق و دنبال، این‌که نیومده به ‌خاطر، اون اومده تو ارتش برای این‌که حقوق بگیره دیگه. اگه تو بیای به‌جای این‌که حقوق بگیری بعد بهت بگن برو بمیر، خب این چه‌ حقوقی شد! ارتش‌های دنیا اساسش اینه. اساسش شهادت که نیست که! اصلاً ارتش بدون شهادت که ارتش نمی‌تونه باشه که! لذاست که ارتش‌های دیگه نیست. لذاست که اسرائیلی‌ها چند وقته پشت بیروت‌اند، برای این‌که می‌ترسند حمله کنند به بیروت، بیشتر از این‌که الان دارن کشته می‌دن، بدهند و دو هزار نفر تو ارتش اسرائیل طومار پر کردند که ما می‌خواهیم بیاییم بیرون. هنوز مگه چه‌قدر، یه ماه از جنگ گذشته. ولی می‌بینیم که دو سال جنگ ما ادامه داره. نه تنها مردم محکم وایستادند، بلکه وقتی عنوان می‌شه که بیایید اسرائیل قوی‌تر از ایران و عراق میان به ‌جنگ اسرائیل.