شهید

حب خدا

حسن باقری: بیشتر از همه چی در اسلام به محبت و حب به الله توجه شده، من این و همین جوری داشتم تو یه دونه حدیثی پیدا کردم که همین جوری علاقمند شدم برای برادرها این رو بخونم. همین موضوع که پیغمبر اکرم^(ص)

دسته‌جمعی: اللّهُمَ ‌صَل‌ِ علی ‌مُحَمّد ‌و آلِ ‌مُحَمّد.

حسن باقری: حضرت زمانی که برای به اصطلاح اطرافیان خودش صحبت می‌فرمودند، ببینید یه حدیث یه خطیه ولی انقدر معلوم می‌شه که حضرت با بُعد احساسی با قضیه برخورد کردند، حضرت می‌فرمایند که «اللهم الرزقنی حُبک» خدایا به من حبت رو، حب خودت رو قسمت بکن و «حُب مَن یُحِبُک» و دوستی اون کسی که تو رو دوست داره، علاوه بر دوستی خدا، دوستی اون کسی که خدا رو دوست داره «و حُبَ ما یُقَرِبُونی» و دوستی اون چیزی که من رو به تو نزدیک بکنه. دیدید امام اون‌دفعه فرمودند اگر که یه کافری یه عملی انجام بده که باعث بالا بردن اسلام بشه من اون کافر رو به خاطر اون عملش دوست دارم، به خاطر اون عمل که اسلام رو بالا برده. پیغمبر می‌فرماید حُب اون چیزی که مرا به تو نزدیک بکنه «یُقَرِبُونی الا حُبَ» که به دوستی تو مرا نزدیک بکنه «وَ جعَل حُبَکَ اَحَبُ اِلا مِنَ الماءِ بارِد» تو عربستان داغ، آب یخ برای عرب‌ها خیلی مفهوم بوده یعنی چی، یخ هم اون زمان به اون صورت نبوده که، پیغمبر چه تشبیه ساده‌ای رو برای فهمیدن ما به کار می‌برند. می‌فرماید که حُب خودت رو بیشتر از حُب آب یخ برای من قرار بده، همین‌قدر! یعنی ما خدا رو بیشتر از آب یخ دوست داشته باشیم. چه‌قدر تو جبهه دنبال آب یخیم. ببینید چه‌قدر با ما احساسی و جزئی برخورد [شده]، این‌قدر به ما یاد دادن که چی بوده قضیه. الان تدارکات که صبح پا می‌شه دنبال کنسرو و دنبال یخ و یه روز یخ به خط نرسه، چه وضعیه؟ خودمون دادمون در می‌یاد. اما اگه یه روز خدا، یادمون بره شب جیغ ویغ‌‌مون در می‌یاد؟! نه! اصلاً ممکنه یه هفته هم خدا یادمون بره عین خیال‌مون نیست! بعد می‌گه که یه اعرابی می‌یاد پیش پیغمبر اکرم و از حضرت می‌پرسه که «یا رسول الله مَتی الساعَه؟» کیِ قیامت؟ بعد حضرت می‌فرماید که ما اَعددت لَها؟ چی براش آماده کردی؟ چی برای قیامتت آماده کردی که داری موقع قیامت رو می‌پرسی؟ فقال می‌گه که «ما اعددت لها کثیر صلاه و صیام» می‌گه من نماز و روزه زیادی جمع نکردم اِلا مگر این‌که «اِنّی اُحِبُ الله وَ رَسوله» مگر این‌که خدا و رسولش رو دوست دارم. می‌گه یا رسول‌الله من هیچ نماز و روزه زیادی ندارم که دلم به نماز و روزه گرم بشه، فقط چیزی که دارم دوستی خدا و رسولش، بعد پیغمبر می‌فرماید که «المَرءُ مَعَ مَن اَحَب» مرد همراه اون چیزیه که دوست داره، فرد همراه اون چیزیه که دوست داره، هر چی رو دوست داری روز قیامت با اونی. حالا دوست داشتن رو بگیرید از اون مفاهیمی که شعراء در مورد نمی‌دونم لیلی و مجنون به کار می‌برند تا بیاید بالا که طرف موقعی که غرق در خدا می‌شه، غیر از خدا نمی‌بینه، یعنی این مفهوم دوستی رو از این پایین بگیرید تا اون بالا. مثله ولی می‌گن که مجنون که لیلی رو دوست داشته یه دفعه می‌یاد نمی‌دونم آش می‌گیره، لیلی می‌زنه کاسه مجنون رو می‌شکونه، بعد بهش می‌گن که دیدی فلانی تو رو دوستت نداشت و این همه‌اش کلک بود و تو بی‌خودی داری خودت رو به اصطلاح لوس می‌کنی به قول معروف، می‌گه نه اگر که این کاری که کرد، دلیل بر اینه که من رو دوست داره، اگه دیگران هم دوست داشت کاسه دیگران رو هم می‌شکوند. اگر که می‌بینید در یه حمله ما شکست می‌خوریم، اگه خدا رو دوست داریم باید به این معتقد باشیم که ما بد بودیم، در اثر بدی خودمون این قضیه اتفاق افتاد و خداوند ما رو دوست داشت که ما رو همین‌جا جلومون رو گرفت، برای این‌که جلوتر بیشتر نخوریم زمین.