من از آغاز انتشار روزنامة جمهوریاسلامی در نهم خرداد ماه 1358 فعالیت خودم را شروع کردم. غلامحسین افشردی ابتدا بهعنوان خبرنگار آمد ولی در فاصلة کمی، دبیری سرویس خبر تهران را برعهده گرفت. ما آن موقع همگی روزنامهنگاران بعد از انقلاب بودیم و تجربة روزنامهنگاری نداشتیم. بنابراین، کسی که بهسرعت به موقعیت دبیری سرویسی میرسید، معلوم بود استعداد خاصی دارد. افشردی هم از همان اول معروف شده بود که آدم فعال و دارای قابلیتهای خاصی است. بههمیندلیل، سرویس خبر تهران را که مهمترین بخش روزنامه بود، به دست او دادند.
افشردی در سازماندهی شبکه خبررسانی، مدیریت و ارتباطات خوب وگستردهای با افراد داشت. یکی از عاداتش این بود که پشت میز نمینشست. یکباره میدیدیم که با عجله از تحریریه بیرون میزد. میپرسیدیم: «کجا میروی؟»
بهطور مثال میگفت: «بچههای مسلمان جلوی دانشگاه تهران تجمعی دارند.»
خودش میرفت، به عینه میدید و برمیگشت. خیلی زرنگ بود. آدم چستوچابکی بود. من از روحیهاش خیلی خوشم میآمد. آدمی نبود که فقط یک جا بنشیند تا برایش خبر بیاورند. گاهی اوقات موتور یکی از بچهها را میگرفت و میرفت. یا به یکی میگفت مرا فلان جا برسان. آدم فرز و پر جنبوجوشی بود.
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد