شهید

30/2/1360

کمیسیون در مقر فرماندهی لشکر‌ 92 با شرکت سرهنگ [سیدیعقوب] حسینی، فرمانده لشکر‌ 92، 16، هوا‌نیروز، دکتر [مصطفی] چمران، مهندس [مهدی] چمران و فرمانده تیپ‌ 3:

[سیدیعقوب] حسینی: نکات قابل‌توجه، یکی این‌که ما مواضع دفاعی را به‌هیچ‌وجه نباید از دست بدهیم و جوانب این موضوع بررسی شود. مطلب دیگر این‌که باید به‌هر قیمتی موضع طراح حفظ شود. با میدان مین و رده دوم احتیاط در نظر بگیرید. مطلب بعد این است که ما اطلاعات‌مان ضعیف است. در حمله کرخه‌کور نیز این اخبار غلط افکار ما را بسیار مختل کرد.

لشکر‌ 16 مواضعش خوب است، منتها پیشروی بیشتر از خط کرکس نباشد. موضع دفاعی لشکر‌ 92 خوب است و یک واحد کوچک می‌تواند مواضع لشکر را حفظ کند. نظر من این است که نیروی زیادی را از سمت راست بردن و جدا کردن از بقیه واحدها، در داخل رمل‌ها چندان به‌صلاح نیست.

[عبدالله] الماسی: من چکار باید بکنم، بگویید. این‌طور که نمی‌‌شود. چون از مقابل ما سه کیلومتر بیشتر عرض مسیر نداریم و سمت چپ رود کرخه و آبگرفتگی است. سمت راست باتلاق است و سه تانک خود ما جدیداً در باتلاق فرو رفته است.

[سیدیعقوب] حسینی: جنگ در الله‌اکبر یک جنگ پیاده نظام است. از تانک فقط باید از آتش توپ آن استفاده کنیم.

[مصطفی] چمران: من دو کلمه می‌خواهم بگویم. یکی این‌که گرفتن الله‌اکبر به‌وسیله پیاده مشکل و به‌وسیله زرهی هم غیر‌‌ممکن است. باید این دو را با هم ادغام کرد، مانند سوسنگرد. یعنی پیاده با اصل غافلگیری خود را به‌دشمن برساند و درگیر شود ولی نخواهد توانست دشمن را نابود کند. دشمن هم خواهد توانست پیاده‌های ما را از بین ببرد. ولی اگر پیاده‌ها درگیر شوند و در این هنگام تانک‌ها حرکت کنند، دشمن مردد می‌شود که با پیاده‌ها بجنگد یا تانک‌ها. در سوسنگرد هم همین‌طور شد. پیاده‌ها درگیر شدند و تانک‌ها راه افتادند. دشمن فرار کرد و در فرار ضربه‌پذیر شد.

[عبدالله] الماسی و [سیدیعقوب] حسینی در توضیح صحبت‌های قبلی، صحبت کردند. [سیدیعقوب] حسینی گفت: آقای [مصطفی] چمران، محیط اجازه باز شدن را نمی‌دهد. اگر در مقابل هم بتوانید یک جبهه دویست متری باز کنید، می‌توانید هر گروهان را با آرایش ستون دسته و هر دسته به‌صورت مثلث گسترش دهید.

معاون تیپ 2 [سرهنگ ناصر قندی] گفت: جناب سرهنگ [سیدیعقوب] حسینی، تصمیمی گرفته شده و اجازه بدهید عمل شود و روحیه فرمانده تیپ‌ 3 را تضعیف نکنید.

[عبدالله] الماسی چگونگی آرایش سه رده پیاده، پیـاده‌ـ مکانیزه و زرهی را توضیح داد و گفت: مشکل ما میدان‌های مین دشمن است. چون آتش روی آن‌ها وجود دارد و هنوز نتوانسته‌ایم خنثی کنیم. البته هنوز شناسایی درستی نسبت به‌میدان مین و بعد از آن‌ها وجود ندارد.

سپس بحث شد که آتش‌تهیه اجرا شود. ساعت سه زمانی است که از خط تماس یا خط عزیمت حرکت می‌کنند. قرار شد ساعت سه‌و‌نیم روز پنجشنبه 31/2/60 آتش‌تهیه به‌مدت نیم ساعت اجرا شود. سپس یگان‌ها تهاجم خود را شروع کنند. البته این‌جا موضوع در رابطه با سوسنگرد بود. اگر بعد از آتش‌تهیه شروع می‌کرد، اصل غافلگیری از بین می‌رفت. این را با [علی] هاشمی فرمانده سپاه حمیدیه در میان گذاشتیم که به [احمد] غلامپور اطلاع دهد.

حدود 21 تذکر را پلی‌کپی کردیم و دادیم به‌نیروهای دیگر. قرار است که شوش هم همزمان عملیات داشته باشد.