شهید

صحبت برای تمام برادران و برادران مشهدی

1ـ توکل بر خدا.

2ـ تلقین به آرامش نفس و نترسیدن از آتش دشمن.

3ـ توجیه شدن نسبت به‌عملیات.

4ـ توجه به‌واحدهای همجوار.

5ـ دخالت نکردن در وظیفه دیگران.

6ـ جلوگیری از پخش شدن بسیار زیاد و ارتباط داشتن با مرکزیت واحد.

7ـ عدم تمرکز نفرات زیاد در یک نقطه.

8ـ انتقال زخمی‌ها فقط به یک نقطه امن تا رسیدن به‌گروه امداد.

9ـ بستن دست اسرا فقط و سپردن به‌گروه پشتیبانی.

10ـ بردن حداکثر مهمات و آب توسط افراد.

11ـ صرفه‌جویی در مهمات عمده (آر.پی.جی‌ـ نارنجک).

12ـ انسجام یافتن بعد از مرحله اول عملیات.

13ـ مقاومت در طول عملیات.

14ـ در صورت گم شدن، خود را به یک گروهان معرفی کنید و به منشی بگویید اسم‌تان را بنویسد.

15ـ اگر یک دسته گم شد، با بیسیم اطلاع دهد.

16ـ توجه به نقاط مقاومت دشمن.

17ـ گرفتن هدفی که برای گروهان و دسته مشخص شده است.

18ـ هواپیماها و هلی‌کوپترهای دشمن‌ـ خودی.

19ـ از بین بردن عناصر فعال دشمن.

20ـ وقت تلف نکردن برای پاکسازی سنگرها و استفاده از نارنجک برای آن‌ها.

21ـ تشویق و تهدید برادران ارتشی برای پیشروی.

22ـ به‌هیچ‌وجه به‌علت خستگی و کمبود مهمات، بعدازظهر عملیات به‌عقب برنگشتن.

23ـ رفتار با اسرای جنگی.

24ـ پیشروی گروه‌های اول به‌صورت زنجیره‌ای باشد، نه به‌صورت دشتبان.

25ـ توجه نکردن به جمع‌آوری غنائم.

26ـ استفاده از سلاح و مهمات دشمن علیه خودش.

27ـ اطاعت کامل از فرماندهان خود.

28ـ انتقال اخبار.

29ـ عدم دادن اطلاعات در بیمارستان و غیره.

30ـ سکوت کامل و مطلق قبل از عملیات.

31ـ تکلیف اسرای خودی.

32ـ تکلیف بیسیم‌چی خودی.