شهید

23/9/1360

جلسه در قرارگاه نزاجا در جنوب (ساعت 30/9)

شرکت کنندگان: فرمانده نزاجا، ستاد قرارگاه مقدم نزاجا، برادر محسن رضایی، [مسعود منفرد] نیاکی، [سیروس] لطفی [سیه‌رودی]، [حسین] حسنی‌سعدی، [مرتضی] مرتضایی، [احمد] غلامپور، [سیدسعید] [سید] مرتاض، [غلامعلی] رشید، [حسن] باقری، رحیم صفوی، [جعفر] اسدی.

قرآن: توسط برادر رحیم [صفوی].

سرهنگ [علی صیاد] شیرازی: پس از استقرار قرارگاه‌های مقدم نزاجا در غرب و جنوب، سعی بر این بود که کارها با هماهنگی سپاه و ارتش در دو قسمت انجام شود. این کار تا حدودی انجام و طرح‌های کربلا تهیه شد. کربلای‌یک در جنوب [عملیات طریق‌القدس] و کربلای10 در غرب انجام شد. هر چند که هر دو به‌اهداف کامل خود نرسیدند. جلسه امروز برای مقایسه نظرات ارتش و سپاه تشکیل شده. سپاه نظر خودش را بگوید، نظر ارتش هم حاضر است.

برادر محسن [رضایی] به رحیم [صفوی] گفت نظر سپاه را اعلام کند. رحیم [صفوی] ابتدا نیروی کلی دشمن در منطقه را یادآور شد که: 1ـ نیروی دشمن در منطقه سوسنگرد تراکم دارد و در دزفول در حد دو تیپ کم شده است.

2ـ دشمن در کربلا یک [منطقه بستان] هوشیار است و در دزفول نیست.

3ـ عملیات دزفول ارزش سیاسی و اجتماعی دارد.

4ـ رها شدن دزفول، اندیمشک، شوش و پایگاه دزفول از برد توپخانه. غرب سوسنگرد فقط ارزش نظامی دارد.

5ـ در دزفول، نیروها محل تجمعی برای حمله دارند و در غرب سوسنگرد ندارند.

6ـ پدافند دزفول در معابر تنگ راحت‌تر از شمال نیسان است.

فرمانده نزاجا: به‌نظر سپاه، چه نیرویی از ارتش باید در منطقه بماند؟

[غلامعلی] رشید: معتقدیم که لشکر‌ 77 را با لشکر‌ 92 جابه‌جا کنیم و سپاه با سه لشکر پیاده می‌تواند در دزفول وارد عمل شود.

[سیدعلی‌اکبر] موسوی‌قویدل: 1ـ خط ما در شمال سابله ضعیف است. دشمن چهل گردان در چزابه و نیسان متمرکز کرده است.

2ـ اگر ما نیرو برداشت کنیم، آیا می‌توانیم طرح دزفول را انجام دهیم یا نیرو کم خواهیم داشت؟ در حالی که دشمن با نبود 2 تیپ در کربلا یک، باز هم قادر به‌تک خواهد بود و ما نمی‌توانیم دفاع بکنیم.

3ـ در صورتی که در طرح دزفول هم به‌مقاومت برخورد کنیم، دیگر ارتش نیرویی نخواهد داشت که وارد عمل کند.

4ـ در این طرح، قرار بود که صرفه‌‌جویی نیرو شود در حالی که با ناتمام ماندن آن این هدف انجام نشده است.

[مسعود منفرد] نیاکی: این طرح (کربلا یک) به‌تصویب فرماندهان سپاه و ارتش رسیده بود و الان دارد نیمه‌کاره رها می‌شود. این بدعت بدی است.

[علی صیاد] شیرازی: 1ـ هوشیاری نداشتن دشمن در دزفول، آیا بعد از نقل‌و‌انتقالات ما باقی خواهد ماند؟

2ـ با نداشتن امکانات، تعویض لشکر‌ 92 با لشکر‌ 77 چقدر زمان خواهد برد و دشمن هم نخواهد فهمید؟

3ـ ارزش سیاسی همیشه وجود دارد.

4ـ ارزش نظامی مهم‌ترین بخش عمده کار ماست. انهدام دشمن در این منطقه بیشتر میسر است تا این‌که دشمن را در منطقه وسیع دزفول از بین ببریم.

5ـ ما نمی‌توانیم در نبردهای بزرگ در تردید باشیم. لذا همه فرماندهان ارتش متفق‌القول برای عمل در این جبهه هستند. ما لشکر‌ 77 را نیز آماده در دست خودمان داریم.

محسن رضایی: جریان دیدارشان با امام را توضیح دادند:

1ـ باید همیشه مسایل سیاسی‌ـ نظامی جنگ را تحلیل و بررسی و تجزیه کرد. بدانیم در کجا قرار داریم. اگر برادران ارتش یأس در برادران سپاه می‌‌بینند، تذکر بدهند که جلوی آن را بگیریم.

2ـ بررسی کنیم استراتژی کلی نظامی چیست. در غرب، رفتن تا خانقین و در جنوب رفتن تا بصره است. البته دنیا بیش از این اجازه پیشروی نخواهد داد.

3ـ برای رسیدن به بصره باید بتوانیم یک ضربه ‌کاری دیگر به‌دشمن بزنیم. پیروزی ما بر دشمن، شکست تصاعدی دشمن را به‌دنبال خواهد داشت.

4ـ این‌که سپاه معتقد است به کربلا2 [منطقه عملیاتی غرب دزفول و شوش] بپردازیم، مقداری مربوط به‌مشکل بودن وضع جبهه در ادامه کربلا یک است. یعنی در جنوب سابله امکان مناسبی نداریم و در غرب دشمن نیز راهی برای دور زدن آن‌ها نداریم.