شهید

18/1/1361

جلسه در دارخوین با سه تیپ و معاون لشکر‌ 21 و رکن 3 لشکر‌ 21

[مرتضی] اصلاحی: در سید‌عبود دشمن حدود یک گردان پیاده نیرو دارد و از آن‌جا تا خاکریز دشمن، به سه منطقه تقسیم شده که یکی در مشارع می‌باشد. سپاه در غرب دارخوین و انرژی اتمی نیرویی به‌استعداد 60 نفر مستقر کرده است.

[اسحاق] عساکره: دو محل برای سرپل انتخاب شده بود. یکی در شمال سلیمانیه و یکی در شمال اسماعیلیه و یک پل هم از مهندسی سپاه که برای خودرو می‌باشد، زده شود.

[بهروز] سلیمانجاه: برای سرپل منطقه باید بررسی شود که می‌خواهی چه‌مقدار نیرو برای سرپل به‌غرب رودخانه ببریم. حداقل لازم است به‌عرض دوازده کیلومتر و عمق شش کیلومتر سرپل ایجاد کنیم که این حداقل به دو تیپ احتیاج دارد. امکاناتی که برای سرپل از لحاظ مهندسی احتیاج است، حداقل پنجاه دستگاه بلدوزر و لودر می‌باشد.

[عبدالحسن] لیلی‌زاده: مسأله برای مهندسی نیروی اطلاعاتی می‌باشد که هر سه بلدوزر یک نفر بلدچی می‌خواهد. مطلب دیگر جاده‌ای است که به‌محل سرپل‌ها می‌رسد که حداقل پنج کیلومتر می‌باشد.

راه‌های پاتک دشمن از جناح راست و مقابل (از غرب) می‌باشد که برای احداث میدان مین در جناح راست باید فکر کرد. از یک کیلومتری جنوب انرژی، شرق جاده آسفالته را آب گرفته است.

18/1/1361

کارهایی که به‌مهندس گفته شد تا انجام دهد

توسط خودم به برادر [عبدالحسن] لیلی‌زاده گفته شد:

1‌ـ آماده کردن مقدمات جاده کنار دو سرپل و تعمیر و ترمیم جاده.

2‌ـ پیگیری پل جهاد تبریز برای احداث در محل خانه محسن.

3‌ـ تحویل جرثقیل از تیپ حضرت رسول برای انتقال کانتینرها از محل قبلی به‌محل جدید.

4‌ـ تپه‌های دیده‌بانی در مارد و حفار.

5‌ـ دکل خونین‌شهر

6‌ـ جاده کنار کارون، از فارسیات تا سلمانیه.

18/1/1361

صحبت‌های برادر محسن [رضایی]

اهداف این طرح باید کاملاً روشن و مشخص شود:

1‌ـ آزادسازی خونین‌شهر که مهم‌ترین شهر اشغالی در اختیار دشمن است.

2‌ـ انهدام نیروی دشمن.

3‌ـ تأمین مرز.

4‌ـ حفظ تأمین مرز.

طبیعی است که با توجه به‌موقعیت منطقه، برای حفظ این خط مرزی باید خودمان را به‌کناره شمالی ساحل دجله برسانیم. البته از نظر شرعی، ما در حال دفاع هستیم نه در حال جهاد و حق دخالت در زمین دیگران را نداریم. ولی موضع منطقه این را ایجاب می‌کند که اگر بخواهیم به‌خوبی از خونین‌شهر دفاع کنیم، باید خود را به‌ساحل دجله برسانیم.

باید ستاد معین کند که عراق چه تیپ‌هایی آماده عمل دارد تا برای آن‌ها پیش‌بینی شود. طرح‌های عملیاتی را با توجه به‌نقاط حساس باید تهیه کرد که در این عملیات، پل‌های نشوه و بصره می‌باشد.

برادر محسن [رضایی] تیپ‌های شرکت کننده سپاه را در عملیات کربلا3 معرفی کرد: ما می‌‌خواستیم برای ترکیب یک لشکر از ارتش و یک لشکر از سپاه یک قرارگاه هدایت کننده تشکیل بدهیم ولی دیدیم که نیرو نداریم. لذا تصمیم گرفته شد که فرماندهی مشترک سپاه و ارتش داشته باشیم، با حفظ سازمان لشکر سپاه و لشکر ارتش.

بعد سرهنگ [علی صیاد] شیرازی صحبت کرد که:

1ـ ما باید بتوانیم راهکار مهمی برای این عملیات مانند ذلیجان پیدا کنیم که این را بررسی کردیم که از طریق هور امکان‌پذیر است.

2ـ باید هماهنگی مهندسی‌رزمی سپاه و ارتش و جهاد سریع انجام شود.

3ـ راجع به‌وضع مردم در منطقه عملیات کاملاً بررسی شود که بومی‌ها از منطقه عملیات دور شوند و دژبانی بین شادگان‌ـ دارخوین و غیره برقرار گردد.

4ـ در طرح‌ریزی‌های هر قرارگاه، قرارگاه به‌فکر راهکار قرارگاه مجاور خودش نیز باشد.

5ـ تشکیل یک یگان قایق‌سوار که بتواند محور عماره‌ـ بصره را شناسایی کند و بررسی کند که آیا مکانی وجود دارد که جاده را ببندند و طرح‌های اجرا شده‌ای نیز وجود دارد.

6ـ قرارگاه‌ها از فردا باید به‌دنبال تهیه راهکارهای تاکتیکی خودشان باشند.