5/7/1361

کمرشکن‎ها به‌علت درست بار نزدن، واژگون می‎شوند. شب‎ها در پیچ‎ها نمی‎توانند بروند. 36 کمرشکن، بیست تعمیر تهران، شش شیراز و دو مهندسی.

5/7/1361

جلسه مشترک ستاد قرارگاه کربلا

فرضیات: لشکر‌ 21 توسط قرارگاه فجر آزاد گردد. سپاه قرارگاه جدیدی جهت ادغام با تیپ 55 تشکیل دهد، یعنی، پنج قرارگاه باشد.

راهکار یک: احاطه از یک طرف (از پاسگاه زید) و تک پشتیبانی در تمام جبهه.

راهکار دوم: احاطه از دو طرف که تک اصلی در سمت نشوه می‌باشد.

راهکار سوم: احاطه از دو طرف که هر دو طرف تک اصلی باشد و در هر دو محور، دو قرارگاه ادغامی لازم است که یک قرارگاه کم می‎آوریم، لذا صرف‎نظر کرده‎ایم.

راهکار اول: احاطه اصلی از شمال. به این صورت که یک قرارگاه مستقل متشکل از یک لشکر سپاه به‌اضافه تیپ 55 هوابرد خط را می‎شکافد و خط آبی را تصرف می‎کنند (خط آبی حدود دو کیلومتری شرق جاده طلاییه‌ـ نشوه تا خاکریز موازی شط‎العرب می‎باشد). قرارگاه دوم متشکل از لشکر‌ 21 به‌اضافه یک لشکر سپاه، جناح شرقی نشوه را تا نهر کتیبان عمل می‎کنند.

عملیات در دو مرحله پیاپی انجام می‎شود و شب و روز فرقی نمی‎کند. در این حالت، قرارگاه قدس و قرارگاه فجر هم در خط به‌طور تک پشتیبانی عمل خواهند کرد. مرحله سوم عملیات، انهدام نیروی دشمن در منطقه باقی‌مانده است. مرحله چهارم پیشروی به‌سمت تنومه می‎باشد که توسط قرارگاه لشکر‌ 16 از کتیبان و قرارگاه فجر از شرق کانال ماهیگیری پیشروی به‌طور هماهنگ انجام می‎گیرد.

محاسن:

1ـ کنترل قرارگاه‎ها بیشتر ممکن است.

2ـ در امکانات مهندسی صرفه‎جویی می‌گردد.

3ـ نیروی کمتری به‌کار خواهیم برد، سی الی چهل گردان.

معایب: تلاش دشمن تجزیه نخواهد شد.

1ـ تعداد تانک‎ها و نفربرهایی که می‎توان آماده کرد، مشخص گردد (هزار نفربر و چهارصد تانک).

2ـ تعداد زیاد گردان به تیپ‎ها واگذار نگردد (سپاه).

3ـ هدایت عملیات منحصراً در اختیار سپاه نباشد.

4ـ گزارشاتی که می‎رسد، کلاً روی نقشه وضعیت پیاده گردد تا همه اطلاع پیدا کنند و بتوانند تصمیم‎گیری کنند.

5ـ عکس هوایی گرفته شود.

برادر [غلامعلی] رشید: نظر سپاه را اعلام کرد که گفت راهکار دو تلاش بود. این‌که عملیات زید را در آینده نزدیک انجام دهیم و سپس عملیات نشوه انجام گیرد.

[علی صیاد] شیرازی: راجع به تک جبهه‌ای توضیحی بدهم که این تک عمقی نیست. ما خط خودمان را داریم و به‌خط اول دشمن حمله می‌کنیم. اگر موفق شویم که شده‎ایم و اگر نشدیم هم مسأله‎ای نیست.

راجع به‌عملیات زید چند مسأله منفی نوشته‎ام:

1ـ این‌که پل‌های کانال برای دشمن ارزش تدارک‌رسانی دارد و یا راه فرار کردن می‎باشد. تدارک‌رسانی مهم نیست و فرارش را هم با توپخانه می‎‎توان کنترل کرد و زیر فشار قرار دهیم.

2ـ راجع به‌نگهداری منطقه‎ای که مقابل زید عمل می‎کنیم، کاری مشکل است و با تک و آتش توپخانه تلفات به‌بار می‎آورد. مانند چزابه که باید نیرو به‌خوردش بدهیم که این هم یک نوع ظلم است.

3ـ عمل در مقابل زید غافلگیری کلی را از بین می‎برد. از طرف دیگر، به‌علت امکانات اطلاعاتی (عکس هوایی) دشمن، عملیات هوایی دشمن بسیار مؤثر می‎شود.

4ـ شناخت خصلت نیروها (اعم از سپاه و ارتش) دلیل بر تثبیت این خصلت‎ها نیست و فقط صرف آگاهی است. باید در صورت لزوم سعی در تغییر آن‌ها داشته باشیم، مانند آموزش.

5ـ عملیات در عمق را تمرین کنیم. زدن خاکریز را هم تمرین کنیم.

ادامه جلسه، بعدازظهر

برادر محسن [رضایی] با سرهنگ [علی صیاد] شیرازی صحبت کردند و بعد برادر محسن [رضایی] محاسن عملکرد در منطقه زید را مطرح کرد که طرح ارتش و سپاه یکی است ولی فعلاً توافق شد که عملیات فکه انجام شود و ده پانزده روز بعد، در منطقه زید عمل کنیم. البته راجع به‌عملیات زید، برادران ارتش و سپاه فکر کنند و بررسی نمایند. سپس من شناسایی چزابه و فکه را گفتم. بعد هم [اسکندر] بیرانوند مسأله عملیات ارتفاعات 292 را مطرح کرد.

5/7/1361

صحبت با برادر [سیداصغر] ابن‎الرسول و [مهدی] زین‎الدین در مورد تیپ جدید منطقه یک

برادر مهدی [زین‎الدین]، [محمد] جواد دل‎آذر را مطرح می‌کند که [سیداصغر] ابن‎الرسول ایراد اخلاقی می‎گیرد و معاون برادر مهدی [زین‎الدین] را که برادر [احمد] فتوحی است، معرفی می‎کرد. [احمد] فتوحی استقلال رأی و از لحاظ برخورد کاری هم برخورد بهتری دارد. در فتح‌‌المبین و دارخوین با سعید تجویدی بوده است. ولی پی‌گیری [محمدجواد] دل‌آذر بهتر است. قرار شد که برادر مهدی [زین‎الدین] با حفظ سمت مسؤول تشکیل تیپ جدید شود و قائم‌مقام وی در تیپ 17 برادر [احمد] فتوحی و در تیپ جدید برادر [محمدجواد] دل‌آذر باشد. تیپ 17 حدود 450 نفر پاسدار دارد که مهدی [زین‎الدین] می‌گوید حدود 200 نفر کادر دارد. قرار شد تا 12/7/61 [در مدت] یک هفته کادر و مسؤولین تیپ را معرفی کنند و تا دو هفته دیگر به آن نیرو بدهند و بتواند خط پدافندی بگیرد.