شهید

8/10/1361

جلسه با سپاه‌های 7، 11، قرارگاه‌های کربلا و نجف (ساعت 00/11)

برادر [غلامعلی] رشید: جلسه قبلی که داشتیم، جلسۀ پرحاصل و پربرکتی بود و برادران نظرات متفاوتی دادند که البته نمی‌شد در آن جلسه نتیجه‌گیری کنیم. حال، برادران نظرات جدیدتر را بگویند تا نتیجه‌گیری کنیم و سپس مجموعه نظرات را به تهران ببریم.

برادر [مرتضی] قربانی: نظر من با نظر برادر [احمد] کاظمی متفاوت است. با همۀ کسانی که از اول جنگ بوده‌اند، با فرماندهان گردان‌ها مشورت کردیم. آن‌ها معتقدند که نمی‌توان نیروی بسیج را بیش از بیست کیلومتر منسجم پیش برد. لذا با عملکرد یک مرحله‌ای تا غزیله موافق نیستم و پیشنهاد می‌کنم در مرحله اول تا کانال (خندق‌ها) برویم و قرارگاه نجف نیز تا دویرج فقط پیش برود. چون در فکه آسیب‌پذیر هستیم (از قسمت شمال، یعنی ارتفاعات فوقی).

قرار شد که معایب و محاسن یک مرحله‌ای و دو مرحله‌ای را سپاه هفتم در جلسات آینده مطرح کند.

برادر [محمدابراهیم] همت: معایب دو مرحله‌ای:

1ـ تمام راهکارهای ما را دشمن می‌خواند.

2ـ برای شروع مرحله دوّم، به‌علت آگاهی دشمن از اهداف ما و تراکم نیروی بیشتر در دشت مقابل، مشکلاتی برای ما در مانور دارد که عمده‌ترینش این است که نیروهایمان را برای رسیدن به‌مرحله دوّم باید به‌صورت دشت‌بان حرکت بدهیم. به‌طوری که تمامی دشت را بپوشانند و تازه اگر نیرویی از دشمن ماند (اطلاعات ما در 24 ساعت فاصله بین مرحله اوّل و دوّم خیلی ضعیف است) شدیداً ما را اذیت می‌کند.

یک مرحله‌ای و دو مرحله‌ای هر کدام محاسنی دارد. در مورد دو مرحله‌ای، البته این حُسن است که نیروهای مرحله دوم عقبه کافی دارند. در مورد یک مرحله‌ای هم اگر تا ساعت دوازده شب بتوانیم به‌جاده آسفالت فکه‌ـ چزابه برسیم، شش هفت ساعت وقت برای رسیدن به‌اهداف در عمق داریم.

برادر مجید [بقایی]: با مشورت‌هایی که کرده‌ام و با توجه به نقایص نیروهای خودی که بیشتر متکی به‌نیروی پیاده هستیم، هر چند که در یک مرحله‌ای تمرکزی می‌توانیم عمل کنیم ولی عمل یک مرحله‌ای، عملی نیست که قلب انسان راضی باشد. لذا عمل دو مرحله‌ای تا غزیله را پیشنهاد می‌کنم که قرارگاه‌های کربلا و نجف عمل کنند و سپاه 7 از قرارگاه کربلا وارد عمل شود.

در مرحله اول تا خندق‌ها برویم و در جناح چپ، با کمک گرفتن از هور تا جاده یدکی لشکر 14 این منطقه را آزاد کنیم و از انتهای کانال آخر، تا جاده یدکی لشکر 14 یک خاکریز ده کیلومتری بزنیم. در این صورت، می‌توانیم عقبه‌ها را مرتب کنیم و جاده‌ها را بکشیم. البته این عیب را نیز دارد که مانور مرحله دوم زیاد رویش فکر نمی‌شود و عجولانه خواهد بود. در ضمن، بین مرحله اول و دوم که نیروهای دشمن در دشت آسایش می‌گیرند، این حُسن است که ما آن‌ها را منهدم کنیم.

نظر برادر [محمدعلی] جعفری این بود که این تراکم دشمن برای ما دردسر درست می‌کند و هدف‌های ما نیز مشخص شده و راهکارهای اصلی را مسدود می‌کنند. همان‌گونه که در مراحل دوم به‌بعد عملیات رمضان، زیادی نیروی دشمن مسأله‌ساز شده بود و از همه‌ جا تهدید می‌شدیم و تا زمانی که بیست تانک باقی می‌ماند، مجبور می‌شدیم عقب‌نشینی کنیم.

عزیز [محمدعلی] جعفری: 1ـ در جلسه با واحدهای [قرارگاه] نجف، پیش‌بینی چند احتمال شده که خاکریزهای بین راه می‌باشد.

2ـ با تجربیات گذشته، به‌خصوص عملیات رمضان، معتقدم که اگر عملیات دو مرحله‌ای شد، به‌اهداف اصلی نخواهیم رسید. زیرا مقداری از اطلاعات خودی در اختیار عراق هست، بقیه را هم در شب اول به‌دست می‌آورد و در وجه دوم، اطراف پل غزیله مقاومت شدیدی خواهد شد و نیروی دشمن متراکم خواهد بود. ضمناً ممکن است پل را نیز منهدم کند.

3ـ قرارگاه کربلا هدف مشخصی دارد ولی جناح شمالی خودش را با قرارگاه نجف تأمین می‌داند، ولی خود قرارگاه نجف با چه نقطه نشانی و اطمینانی خواهد توانست، با توجه به‌نیروی احتیاط دشمن، به‌هدف خود برسد و یا اگر جاده آسفالته کوتاه بود، بتوانیم آن‌جا خاکریز بزنیم؟

[غلامعلی] رشید: ما می‌خواهیم با اصل غافلگیری به عماره برسیم. یعنی صدام فقط با یک اصل به ایران حمله کرد و آن اصل غافلگیری است. وقتی ما طرح دو مرحله‌ای را قبول می‌کنیم، اصل غافلگیری را زیر پا گذاشته‌ایم. قرارگاه‌ها راهکاری را که به آن می‌رسند، باید کالک بکشند و محاسن و معایب را بنویسند.

[محمدابراهیم] همت: در دو مرحله‌ای انهدام خودی نیز زیاد است.

حسن باقری: 1ـ اگر عقبه دشمن را محکم ببندیم، چه چیزهایی حل می‌شود؟

2ـ از امکانات زرهی و مکانیزه چگونه استفاده کنیم (بیت‌المقدس و رمضان)؟

3ـ چگونه می‌خواهیم در پشت کانال مقاومت کنیم و اگر برگشتیم پشت جاده آسفالت، چه پیش خواهد آمد؟

4ـ همیشه حرکت‌های اول اگر قوی بوده، دشمن را مختل کرده است.

5ـ عراق تاکنون دقیقاً نتوانسته راهکارهای ما را تشخیص دهد و بر اساس راهکارهای خودش، پاتک را برنامه‌ریزی می‌کند.