شهید

صحبت‌های سرهنگ [سیدعلی‌اکبر موسوی] قویدل

جمع‌بندی و پیشنهادی داشتند که این‌گونه شروع کرد:

1ـ آیا حمله روی چیلات چه اثراتی با یک تیپ سپاه و یک تیپ ارتش خواهد داشت؟

در صورت موفقیت، وقتی دشمن دید که ما در زمین فرو می‌رویم، فریب چیلات منتفی خواهد شد و نیروهایی را که دشمن برای مقابله چیلات آورده، بعد از مدتی برمی‌گرداند.

البته این استدلال زیاد مورد قبول واقع نشد و حتی سرهنگ [حسین حسنی] سعدی معتقد به‌عملیات گسترده‌تری بود.

راجع به‌عملیات اصلی آقای [سیدعلی‌اکبر موسوی] قویدل گفت:

1ـ زدن خاکریز با خط مشخص غیرممکن یا مشکل است.

2ـ طی این عمق و نبودن عقبه بسیار مشکل است و نفربر هم حل کننده نخواهد بود.

لذا پیشنهاد ارتش گفته شد که عبارت است از طرح قبلی ارتش و عملیات از حمرین و فوقی و فشار از شمال به‌جنوب.

محاسن این طرح به‌شرح زیر است:

1ـ مسیر پاتک دشمن مسدود می‌شود.

2ـ تک قرارگاه کربلا به [قرارگاه] نجف متکی نخواهد بود.

3ـ انهدام دشمن در محور لشکر یک بیشتر خواهد بود.

4ـ در عملیات اخیر که انجام خواهد شد، از توپخانه خودی بهتر استفاده می‌شود.

برادر محسن [رضایی] گفت این محاسن درست است. یعنی این‌که طرح قبلی باشد و این طرح هم به‌طرح قبلی اضافه شود.

برادر [محمدابراهیم] همت آمد و گفت این‌که در خط‌حد لشکر 10 و لشکر یک می‌خواهیم حمله کنیم، از روبه‌رو با لشکر یک درگیریم و از پهلو نیز لشکر 10 به ما حمله خواهد کرد. بعد هم منطقه تصرف شده را یک تیپ نمی‌تواند پدافند کند.

برادر مجید [بقایی] گفت قبلاً این طرح را ما می‌خواستیم با لشکر قدس، لشکر فجر و لشکر ثارالله عمل کنیم ولی باز دو مرحله‌ای شده بود.

سرهنگ [ایرج] جمشیدی، این‌که در قرارگاه نجف ما می‌خواهیم از داخل رمل عبور کنیم، عبارت است از معبری که مربوط به‌قاچاقچی‌ها بوده و عرب‌ها نیز اسم درب برای آن گذاشته‌اند. جناح شمال دویرج را ذکر کرد و این‌که توپخانه و زرهی چگونه و از کجا عبور کنند.

سرهنگ [حسین حسنی] سعدی گفت ما چون مستمع آزاد هستیم، سه موضوع را در نظر می‌گیریم:

1ـ زمین. 2ـ موانع. 3ـ دشمن.

در مورد اول، با توجه به‌تجربیات گذشته، نیروی پیاده در زمین‌های ذوعارضه بهتر عمل می‌کند. در مورد دوم، موانع بسیار زیاد دشمن در منطقه فکه بیشتر از بالاست. در مورد سوم، از بالا راحت‌تر می‌توانیم به‌عقبه دشمن دست پیدا کنیم و دشمن هم نمی‌تواند چرخش کند و به ما حمله کند.

خودم مسأله عقبه لشکر یک و عدم امکان پاتک از شمال به‌جنوب را توضیح دادم و این‌که ارتفاعات حمرین و فوقی خود به‌صورت جبهه‌ای می‌باشد و موانع خواهد بود.

برادر محسن [رضایی] راجع به‌طرح ارتش گفت: در این‌که جناح راست یک ضعف می‌باشد، نکاتی وجود دارد این‌که:

الف‌ـ عمل از سمت شمال دویرج، باز هم عقبه‌های دشمن و جاده‌های داخل هور دویرج و سناف را نخواهد بست.

ب: پس از تصرف فوقی، عبور از دویرج، خود مشکل اصلی خواهد بود.

ج: تازه با رسیدن به دویرج، رسیدن به غزیله، هنوز فاصله زیادی دارد.

برادر محسن [رضایی] گفتند: ستاد راجع به‌مطالب ذیل کار کند:

1ـ آیا با عمل از شمال می‌توان کاری کرد که جاده‌های هور دویرج و سناف را هم بست؟

2ـ چه اقداماتی می‌توان انجام داد که قرارگاه نجف در آخرین حد پیشرفت خودش بتواند در شمال قرارگاه کربلا خاکریز بزند.

3ـ نفربر هم چه تعدادی لازم است.