شهید

31/خرداد/1361

قرارگاه فجر: گزارشی دریافت نشده است.

قرارگاه قدس: تیپ نور: 1ـ در تاریخ 31/3/1361، 2 فروند هلی‌کوپتر دشمن در حدود ظهر در مواضع خودشان در فاصله دور از خاکریز اصلی(در پشت خط مرز در سمت شرق جاده هویزه‌ـ نشوه) مشاهده شد.

2ـ در تاریخ 30/3/1361 ساعت 18:30 در ناحیه شرق جاده هویزه‌ـ نشوه نفرات پیاده دشمن به‌صورت گروه‌های 5 نفره در حال فعالیت مشاهده شدند. همچنین نیروهای پیاده در غرب جاده هویزه‌ـ نشوه بین سیل‌بند اول و جاده در بین تانک‌ها در حال رفت‌وآمد دیده شدند.

تیپ بیت‌المقدس: اوضاع در سراسر منطقه عادی و آتش دشمن بسیار ضعیف گزارش شده است.

قرارگاه فتح: گزارشی دریافت نشده است.

قرارگاه نصر: تیپ 21 امام‌رضـا‌علیه‌السلام: 1ـ در وضعیت استعداد و استقرار نیروهای دشمن، تغییری دیده نشده و تبادل آتش بین طرفین ادامه داشت.

2ـ دشمن در ساعت 9:30 به‌وسیله 4 دستگاه لودر در پشت میدان مین خود مشغول ترمیم خاکریز و یا سنگرکنی دیده شد.

تیپ 31 عاشورا: 1ـ در ساعت 11:00 تاریخ 29/3/13161، 2 فروند هلی‌کوپتر توپدار شناسایی دشمن به‌مدت 10 دقیقه روی مواضع خودشان پرواز داشتند.

2ـ ساعت 6:30 تاریخ 30/3/1361 نیز 2 فروند هلی‌کوپتر توپدار شناسایی دشمن در جناح شمالی پاسگاه بوبیان در حال شناسایی و بازدید از مواضع خودشان دیده شدند.

3ـ از ساعت 21:00 چند دستگاه بلدوزر پشت سیم‌خاردار، در حال احداث یک خاکریز قوی دیده شدند. همچنین 2 دستگاه بیل‌مکانیکی در جناح شمالی پاسگاه بوبیان در حال فعالیت مشاهده شدند.

4ـ ساعت 18:30 تاریخ 30/3/1361 یک ستون از نیروهای دشمن به‌طول 500 متر از جناح شمالی به‌سمت جاده در حال حرکت مشاهده شدند.

5ـ برابر گزارش، نیروهای دشمن در تاریخ 30/3/1361 در حال آماده‌باش بودند.

پیوست گزارش نوبه‌ای شماره 46 تاریخ 31/3/1361

متن کامل سخنرانی صدام‌حسین در تاریخ 30/3/1361 که طبق معمول پس از توجیه جنایات خود، چنین گفته است:

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. زمانی‌که رژیم ایران با کمک کشورهای غربی با ما سر جنگ داشت و زمانی‌که اسلحه‌های غرب روانه ایران می‌شد و پل ‌هوایی بین کره‌شمالی و ایران برقرار بود، درست در همان زمان کشورهایی از ایران حمایت می‌کردند که از جمله می‌توان 2 کشور عربی را نام برد(منظور سوریه و لیبی) که با تمام امکانات سیاسی و نظامی از ایران پشتیبانی کردند و کشورهای بزرگ ناظر بر جنگ بودند و هیچ اقدامی برای متوقف کردن آن نکردند.

ما می‌دانیم که ایران از نظر مساحت از عراق بیشتر است. جمعیت آن نیز از عراق زیادتر است و از نظر نظامی پیشرفته‌تر از عراق است. با وجود این، امتیازات دلاوری رزمندگان و آن‌چه انقلاب ایجاد می‌کرد، باعث کسب پیروزی‌های بزرگی برای ما شد.

ای عراقی‌های غیور، شما با دشمن بزرگتر از خودتان جنگیدید. با کشوری جنگیدید که از طرف کشورهای زیادی پشتیبانی می‌شد و مدت 21 ماه در خاک دشمن با او جنگیدید. شما تا آن‌جا پیش‌رفتید که بر جاده‌های دزفول و شوش و اهواز مسلط شدید. داخل مهران شدید و بر سومار و قصرشیرین تسلط پیدا کردید. خرمشهر را فتح کردید و داخل سوسنگرد و بستان و هویزه و سرپل‌ذهاب و گیلان‌غرب شدید و بر بیش از 20 هزار کیلومترمربع از خاک دشمن مسلط شدید که دو برابر تمامی خاک لبنان بود و در این جنگ تنها بودید. البته برادران عرب کمک اقتصادی می‌کردند و از ما پشتیبانی کردند ولی در میدان‌های جنگ، شما تنها جنگیدید. پس از مدتی، غیرت بعضی از برادران عرب به‌‌جوش آمد و داوطلبانه به‌جنگ با ایران آمدند. ایران به این دلیل قسمتی از خاکش را در این 21 ماهه آزاد کرد که از پشتیبانی و کمک کامل بعضی از کشورها برخوردار بود و الا خود به‌ تنهایی هیچ نبود و کوچک‌تر از آن‌ است که بتواند. همان‌طورکه در طی یک‌ساله اول جنگ تمام حمله‌ها و نقشه‌‌های جنگی ایران نابود شد و هیچ موفقیتی به‌دست نیاورد.

ای برادران غیور عراقی، همان کشورهایی که علیه شما به‌کمک ایران شتافتند، از اول جنگ تا به‌امروز(به‌رغم خواسته‌ها و هدف‌های متناقض و متضادشان) تا ایرانِِ از بین رفته و زوار در رفته، روی پای خود بایستد و بتواند با شما بجنگد و یک مرکز ترس و وحشت در منطقه به‌وجود آید. همین کشورها هستند که جنگ را طوری نمایش می‌دهند که عراق شکست خورده و ایران پیروز است و جهت تضعیف ما حقایق را وارونه می‌کنند و تبلیغات علیه ما می‌کنند. ملت عرب این‌ها را فراموش کرده و می‌کند. حقیقت‌های اصلی این است که ایران تجاوز را شروع کرد علیه عراق و ایران است که عراق را تهدید به‌تصرف کامل آن می‌کرد و می‌خواست که نظام انقلابی عراق را دگرگون کند. این‌ها(کشورها) فراموش می‌کنند که عراق از اول خواستار روابط معمولی با ایران بود. این‌ها تصور می‌کردند که عراق توسعه‌طلب است و چشم به‌خاک ایران دارد و در این امر موفق نشده است. در حالی‌که همه می‌دانند این رژیم [ امام ] خمینی است که توسعه‌طلب و خواستار حاکمیت بر عراق و کشورهای منطقه است و این ایران است که موفق به این امر نشده و با شکست روبه‌رو شد.

ارتش دلاور ما طی 21 ماه جنگ پیرو‌زی‌های بزرگی را نصیب ما کرد، در زمستان، تابستان، پاییز و بهار. ولی کشورهای مذکور هر حرکت کوچکی از طرف ایران را یک پیروزی می‌دانند و حقایق نظامی را کتمان می‌کنند. همان‌طور‌که می‌بینید، ایران طی این 21 ماه هنوز نتوانسته تمام سرزمین‌هایش را آزاد کند. در هر درگیری تلفات زیادی را ‌داد، اعم از جوان و پیر و کودک که روی مین‌ها و مقابل گلوله‌های ارتش دلاور ما ‌فرستاد که هیچ دولت متعهد و مسؤول در قبال کشورش و دلسوز به‌ملت، این تلفات را تحمل نمی‌کرد.

بسیاری از نیروهای ما تا آخرین فشنگ و آخرین مهمات ‌جنگیدند. همان‌طوری‌که هر نظامی جنگ‌کرده و دوره دیده‌ای می‌داند، جنگ یک درگیری استراتژیک است و عراق در این درگیری پیروز شد، زیرا توانست از خود دفاع کند؛ در حالی‌که رژیم ایران فرار کرد، فراری تاریخی، سیاسی و نظامی، زیرا در اهداف توسعه‌طلبانه خود شکست خورد. عراق توانست طی 21 ماه از خاک کشورش در مقابل تجاوز ایران دفاع کند و جنگ را به‌داخل ایران منتقل کند. علی‌رغم این‌که ایران توانست بخش مهمی از زمین‌های خود را پس بگیرد ولی این چیزی از حقیقت پیروزی ما کم نمی‌کند و یا تغییر نمی‌دهد. با توجه به این‌که از نظر وسعت و تعداد افراد بیشتر از عراق است و با توجه به این‌که سرباز ایرانی در داخل خاک خود و سرباز عراقی در داخل خاک دیگری می‌جنگید، کسانی‌که واقعیت را وارونه جلوه می‌دهند، تمام این حقایق را می‌دانند ولی نمی‌خواهند بگویند که عراق موفق به‌کسب پیروزی شده و قادر بوده 21 ماه جنگ را در شرایط بسیار بد دیپلماسی و سیاسی و عربی ادامه دهد و همان‌هایی را که اشاره شد، تحمل کند. این پیروزی‌ها تغییر اساسی در معنویات ملت عرب و در کشورهای عربی و صهیونیستی ایجاد کرد. دشمنان ما روی یک اصولی در جنگ تکیه می‌کنند و بیشترین تکیه آن‌ها روی اسرای ماست که عمده آن‌ها در خرمشهر صورت گرفت. ولی آن‌ها خسارات ایران را در نظر نمی‌گیرند؛ چه در این حمله و حمله‌های قبل. ما می‌دانیم که تعداد زیادی اسیر در درگیری خرمشهر دادیم و همچنین در درگیری شوش و دزفول، ولی تعداد اسرا نیست که سرنوشت جنگ را تعیین می‌کند؛ چنان‌که در جنگ جهانی دوم، میلیون‌ها اسیر از هر دو طرف وجود داشت. آن‌ها نمی‌خواهند اعتراف کنند که عراق در اول جنگ هزاران نفر اسیر گرفت و تا به‌حال در این جنگ پیروز بوده است و ان‌شاءالله پیروز هم خواهد بود. ولی این درگیر‌ی‌ها و عقب‌نشینی‌ها استراتژی جنگ است.

ای برادران، این جنگ امتحان دشواری برای استقلال و آزادی عراق بود. همان‌طوری‌که هم شد، همانا عراق افتخار می‌کند که کشوری است آزاد و مستقل و دور از وابستگی، در حالی که از مبانی و سیاست‌ غیرمتعهدها بحث می‌کند و این سیاست‌ و مبانی را با کمال اخلاص پذیرفته و گردن نهاده است. این چیزی است که ما را در کشور خود و در میان ملت عرب و تمام دنیا شریف و مخلص نشان می‌دهد و آن‌ها را واداشت که ما را به مهمانداری از کشورهای غیرمتعهد انتخاب کنند و ما به‌اداء وظیفه در این مورد مجبور شدیم. این نشان‌ دهنده پیوستگی حقیقی ما به این کشورهاست و جنگ نمی‌تواند ما را از سیاست‌ها و مبانی خود باز دارد.

به‌‌درستی‌که صبر کردیم و تحمل نمودیم و از امتحان پیروز بیرون می‌آییم و در حالی‌که حافظ آزادی و اراده خلل‌ناپذیر و تمامیت‌مان و تمام مبانی خود هستیم. این پیروزی بس بزرگی است که کمتر از پیروزی‌های قبلی نیست.

ای عراقی‌های غیور و ای فرزندان بابل و آشور و دولت عباسی بزرگ، شما مجد و عظمت تاریخی خود را حفظ کردید و فرزندان محق این ملت هستید. سیاست ما مبتنی بر دشمنی و خصومت با دیگر کشورها نیست. بلکه به‌عکس، همان‌طوری‌که کمک بعضی از کشورهای دوست(در خیلی از موارد) این ‌را اثبات کرد و به‌دلیل التزام ما به‌مبانی و سیاست‌ غیرمتعهدها، ما به‌هیچ‌وجه خواستار دشمنی با هیچ کشوری نیستیم و خواستار روابط دوستانه(بر اساس حفظ عربیت و تمامیت ما) با تمام کشورها هستیم، مگر با کسانی‌که علیه ما توطئه می‌کنند و با ما دشمنی دارند.

ای برادران، ای رزمندگان غیور، ای ملت شجاع عرب در هر جا، بر ماست که بجنگیم و دفاع کنیم از کشور و حیثیت. ملت، خطری که با روی‌کار آمدن رژیم ایران(به‌همکاری صهیونیست‌ها و دشمنان ملت عرب) به‌وجود آمد، خطری نیست که ایران بتواند از پشت مرزها ما را تهدید کند، بلکه خطری است که نابودی عراق و تجزیه آن و نفاق بین ملت را تهدید می‌کند. ملت ما باید همه چیز را بداند. به‌درستی‌که دشمنان عربیت، فتنه لبنان را شعله‌ور کردند چون می‌دانند که ما خطری برای صهیونیست هستیم، لذا ما را مشغول ساخته‌اند چون می‌دانند که قوی و متحد و آزاد ماندن عراق باعث سرکوبی و در نطفه خفه کردن این فتنه می‌شود. لذا خیلی وقت‌ها است که تصمیم به‌تضعیف و تجزیه عراق گرفته‌اند. از سال‌های 70 [ 1970 میلادی ] تا 75 [ 1975 میلادی ] با برانگیختن بارزانی مزدور، تصمیم به‌ایجاد آشوب و تجزیه در عراق گرفته‌اند.

همکاری بین بارزانی و صهیونیست‌ها واضح و مانند همکاری کنونی بین رژیم [ امام ] خمینی و صهیونیست‌هاست. ولی اراده خلل‌ناپذیر و بیداری ملت عراق جلوی تمامی این فتنه‌ها را گرفت، تمامی توطئه‌ها را به‌گورستان فرستاد و توانست مجد و عظمت و قدرت و آقایی عراق را حفظ کند. توطئه‌های زیادی برای نابودی عراق طرح‌ریزی شد. حتی از داخل خود حزب بعث نیز تصمیم به‌نابودی انقلاب گرفتند لیکن همه با نابودی و شکست مواجه شد و اخیراً جریان‌های سیاسی جدیدی روی‌کار آوردند، از جمله روی کار آوردن رژیم [ امام ] خمینی در ایران جهت انجام کاری که دیگران از انجام آن، عاجز مانده‌اند.

با بزرگ جلوه دادن [ امام ] خمینی و قدرت او، از او بتی ساختند. تا آن‌جا که او فکر می‌کرد می‌تواند حتی منطقه را به‌خطر اندازد و تمامی اوضاع و احوال منطقه بلکه دنیا را عوض کند و این تنها [ امام ] خمینی نیست و نبود که در کشور ایران ظهور کرد و ادعای دیانت می‌کند. این کشور در طی قرن‌های زیاد و به‌خصوص بعد از ورود اسلام، شاهد بسیاری از شیادان و دروغگویان بوده که می‌خواستند اسلام را خراب کنند، به‌اسم این‌که مجتهدند و جهت نابودی قوم عرب، شعارها و بهانه‌های زیاد دارند که تاریخ عرب و تاریخ اسلام شواهد و دلایل گوناگونی بر این منظور دارد. به‌درستی‌که با آوردن [ امام ] خمینی، فکر کردند می‌توانند نقشه‌های خود را عملی کنند. لیکن ایمان ملت عراق، ایمانی است راسخ نسبت به‌اسلام و ادیان آسمانی، و از اول آگاهی نسبت به این مسأله داشت. ملت عراق گول نخورد لکن بعضی‌ها دنباله‌رو آن‌ها(دشمنان عراق) گشتند یا به‌جهت غرض شخصی و منافع شوم‌شان، یا به‌جهت کمبود آگاهی‌شان و عدم اعتماد به‌نفس.

بر ما ملت عرب است که نگهبان این مرز و بوم باشیم و در مقابل این بادهای زرد مقاومت کنیم، همان‌طوری که اجداد ما در مقابل حمله‌ ایرانی‌ها و تاتارها مقاومت کردند و ما قادر بودیم که در این جنگ پیروز شویم و ان‌شاءالله که پیروز خواهیم بود. ما در این جنگ، گر چه بهترین فرزندان خود را از دست دادیم، تلفات زیاد دادیم، رنج و مشقات زیادی را تحمل نمودیم لیکن جهت تحقق این پیروزی ارزش داشت. اگر خدای ناکرده رژیم خمینی موفق می‌شد، اتفاقی مانند اتفاقی که در لبنان افتاده، می‌افتاد.